Uczenie się osób dorosłych jest zjawiskiem wielowymiarowym, a jego uwarunkowania mogą być analizowane w różnych perspektywach: makro-, mezo- i mikrostrukturalnej. Patrząc na czynniki systemowe, możemy rozpatrywać zagadnienia związane z legislacją czy sposobem problematyzowania uczenia się w dokumentach o charakterze strategicznym.
Uwarunkowania na poziomie pośrednim – regionalnym – czy lokalnym związane są między innymi z funkcjonowaniem instytucji realizujących oraz pośredniczących w działaniach edukacyjnych, ale także z dostępnością i dopasowaniem oferty. Analizując poziom
indywidualny, dotykamy różnych aspektów uczestnictwa, problematyki czynników sprzyjających czy ograniczających udział w uczeniu się w dorosłości.
Badanie „Uczenie się dorosłych Polaków” podejmuje problematykę tego zjawiska z perspektywy mikrostrukturalnej. Jego głównym celem była pogłębiona, wielowymiarowa diagnoza uczenia się podejmowanego przez dorosłych Polaków oraz jego uwarunkowań. Niniejszy raport przedstawia główne wyniki zrealizowanego projektu.
Na podstawie danych podjęto próbę odpowiedzi na pytania dotyczące różnych aspektów zjawiska, między innymi: jak często i w jaki sposób uczą się dorośli? Jakie cechy społeczno-demograficzne sprzyjają uczestnictwu w uczeniu się? Kto i dlaczego nie podejmuje aktywności edukacyjnych? Jakie jest nastawienie Polaków do uczenia się? Co sprzyja pozytywnemu nastawieniu do uczestnictwa w działaniach edukacyjnych? W jaki sposób uczestnictwo i nastawienie do uczenia się uwarunkowane są doświadczeniami z przeszłości – postawą rodziców, aktywnością w dzieciństwie, wspomnieniami ze szkoły? W jaki sposób szeroko rozumiana sytuacja zawodowa wpływa na uczenie się w dorosłości?
